Fakat hayat mucizeleri sevse de gerçek mucizeler konusunda cimri davranır. (Lyon'da Düğün)

Şimdiye kadar hiç kimseye söyleyemediklerini hatta kendilerine bile itiraf edemedikleri şeyleri birbirlerine anlatıyordu bu iki yalnız insan. Oysa birbirlerini doğru dürüst tanımıyorlardı bile. Fakat birinin yüreğinden kopan çığlık diğerinde karşılık buluyordu çünkü onların acıları akrabaydı. (İki Yalnız İnsan)

... kendi yazgıları karşısında çaresizce hiçbir şey yapamayan bu insanlar, başkalarına bir avuç mutluluk verebildikleri için çok mutluydular.

"Elveda Max, elveda Nadia." dedim. Onların başına gelenleri anlatmaya karar verdim. Çünkü ancak hikayesi anlatılan insanlar var oluyordu.

Böyle tuhaf bir dünyada yaşıyorduk işte. Bir tarafta iktidar duygusuyla insanların hayatlarını karartan barbarlar, bir taraftan da etik değerlere bağlı insanlar vardı. Bir tarafta vahşet, bir tarafta ahlâkî ilkeler.

İşte Türkiye böyle bir çelişkiler ülkesiydi. En avangart yaşamdan feodal aşiret düzenine kadar her şey vardı.

Niye hiçbir sokağın, caddenin, meydanın, köyün adı aynı kalmıyor; sürekli değiştiriliyordu acaba? Tarihten kaçmak için mi? Her şeye sıfırdan başlamak için mi?

İnsanların mutluluğu, iktidar oyunları arasında ne kadar da zavallı bir konu haline geliyordu.

Her iktidar öldürür. Kimi daha az, kimi daha çok.

Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun. Ben ise seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan.

Hiçbir zaman "Kızlara uygundur ya da değildir." diye düşünmeyin. "Ben ne yapmak istiyorum?" diyerek hedefinize yürüyün. (Aslıhan Dağıstanlı Aysev)

Kadın güreşinin önünü açmak için minderde hiç pes etmiyorum. (Yasemin Adar)

Herkesin gizli bir yerinde içeriden dışarı çıkmayı bekleyen bir becerisi var. (Ümmiye Koçak)

Eğer bir yerlerde bilime, demokrasiye, barışa, aydınlığa aç bir çocuk senin ışığını bekliyorsa sönmeye hakkın yoktur. Işıyacaksın! Ölüme saniyeler kalmış olsa bile. (Türkan Saylan)

Tüm zorluklara rağmen gerçekten istediğinizde sonuna kadar inandığınızda ve bunun için tüm gücünüz, kalbiniz ile çalıştığınızda önünüzde hiçbir zorluk duramaz. (Şahika Ercümen)

Nereye gidersem, gökyüzü benimdir. (Şafak Pavey)

Bugün kadın hakları varsa, Atatürk sayesindedir. (Süreyya Ağaoğlu)

Hayatı kollarımızla olmasa da yüreğimizle, coşkuyla kucaklayabileceğimizi gösteren gerçek bir süper kahraman. (Sümeyye Boyacı)

Engeller aşılmak, hayaller gerçekleştirmek için vardır. (Sümeyye Boyacı)

50 yıl boyunca, elimde fotoğraf makinemin olmadığı bir anım olmadı. (Semiha Es)

İnsanın kontrol edebildiği hızı seviyorum. (Samiye Cahid Morkaya)

Hayatımda ilk kez büyük bir işin başında bir kadın görüyorum. (Yunanistan Başbakanının Sabiha için söylediği söz)

Melek: Okul bitti. Şimdi ne yapacağız? Sabiha: Hiç. Erkek mühendisler ne yapıyorsa biz de onu yapacağız. (Sabiha Rıfat Güreyman)

Farklı meslek gruplarından insanlar bir araya geldiklerinde küresel problemler çok daha kolay çözülüyor. (Özge Akbulut)

Yürekli kadın olabilmek için kendinize güvenin. Güzel hedefler seçin. Zorluklar hep var ama pes etmezseniz başarırsınız. (Nesrin Olgun)

Her şeyi merak edin. Çalışmamak için mazeretiniz olmasın. (Nermin Abadan Unat)

Atatürk aydınlanmasının bitmez tükenmez bir neferi ve savunucusu olarak hatırlanmak isterim. (Muazzez İlmiye Çığ)

Birgün Scala'da şarkı söyleyeceğim. (Leyla Gencer)

Öğrenecek şeyimiz çok vaktimiz az! (Kâmile Şevki Mutlu)

Nerede olursam olayım bilim adına faydalı şeyler yapmak istiyorum. (İlayda Şamilgil)

Müzik keyifle, neşeyle yapılmalıdır. Güzelliği ancak bu şekilde ulaştırabilirsiniz. (İdil Biret)

Siz okuma yazma biliyorsunuz; ben size ancak bilgiyi nasıl kullanabileceğinizi öğretebilirim. (Halet Çambel)

Sanatı müzelerde hapsetmek yok. O sanat ölü sanattır. Çağımızda yakışmaz. (Füreya Koral)

İnsanın hayatında onun yerine karar verecek birisi olmayınca, gerçek gücü ortaya çıkıyor. (Duygu Asena)

Bir zorluk gördüğümde ondan kaçmıyor, onu yenmeye çalışıyorum. (Deniz Selin Ünlüdağ)

Bahanelerden çok hayalleriniz olsun. Hayallerinizin peşinden koşun. (Canan Dağdeviren)

Unutma! Başına ne gelirse gelsin büyütmeyecek, ah vah demeyeceksin. Yaşamaya devam etmekten başka şansın yok. (Betûl Mardin)

Benim için iyi anı, kötü anı yok. Yaşanan her şey çok güzel. (Azra Erhat)

Ben en zor bedensel kuvvet gerektiren işler için bile erkeklerden yardım istemedim, kendim yaptım. O yüzden kimse bana ", Sen kızsın, çekil kenara!" diyemedi. (Aysima Altınok)

En iyi yaptığım temsilde bile daha iyisini nasıl yapabilirim diye düşünüyorum. (Ayşem Sunal Savaşkurt)

Şampiyon olmak bir gün kaybedeceğini bildiğin halde koşmaya devam etmektir. (Atman Kadınları)

Sanatın ruhuma verdiği güzel sarhoşluk içindeyim. (Afife Jale)

Bir ekmeği son lokmasına kadar yemeyi, bir de ağız dolusu gülmeyi hiçbir zaman unutma. (Adile Naşit)

Herhangi bir şeyi başarmanın sırrı, başarabileceğine inanmakta yanar.

Unutmayın ki bilimde başarılarımız kadar hatalarımızdan da ders alırız.

Bir kimsenin yokluğu, varlığından bile çok yer kaplayabilir.

Ne kadar uğraşırsak uğraşalım, sonsuza dek ortada bir yerde aslında hiçliğin ortasında kalakalmıştık.

...bir şeyi gerçekten düzeltme şansı insanın karşısına çok az çıkar. Karşınıza böyle bir fırsat çıktığında da fazla düşünemezsiniz. Ne kadar çatlakça görünse de o fırsatı yakalayıp var gücünüzle tutmanız gerekir.

En yakınımızdaki yıldızın ışığının bize dört yılda ulaştığını biliyor muydun? Tüm o kıpraşan ışıklar, gökyüzündeki tüm yıldızlar yıllar önce sönseydi, şimdi, şu dakika gecenin göğü bomboş olsaydı bizim ruhumuz bile duymazdı.

Herkesin öyküsü başından sonuna kadar farklıdır. Bir süreliğine ikisi birmiş gibi gözükse bile kimsenin öyküsü aslında kimseninkiyle birlikte gitmez.

Hep sevdin. Hep de sevecekti. Sonsuza dek...

Şimdilik onunla olmak, o küçük gülümsemesini görmek ve bunun ona sunulduğunu bilmek yeterliydi. Şimdilik onu yalnızca sevmek yeterliydi.

Daha önce, ikisinin de hatırlamadığı bir yer ve zamanda birbirlerini sevmiş olabilirler miydi? Yüzler ve isimler değişmiş, ruhlar aynı kalmış olabilir miydi? Kalpler, zihnin unuttuğunu hatırlayabilir miydi?

Eğilip onun sırtına yaslanmak, o sessiz gücünü kalkan olarak kullanmak nasıl bir şey olurdu acaba?

Batı her şeyin unutulduğu yerdir.

Yüzler ve isimler değişmiş, ruhlar aynı kalmış olabilir miydi? Kalpler zihnin unuttuğunu hatırlayabilir miydi?