İnsan tanımadığına daha kolay anlatıyor derdini, sıkıntısını. Yargılamaz, akıl vermez, eleştirilmez diye düşünerek, içinden geçeni olduğu gibi paylaşabiliyor.

Bak bu hayat bizim için ilk ve son. Her şeye boyun eğerek içimize atarak veya insanların tesirinde kalarak yaşamaya gelmedik. 

İnsanların beni beğenip beğenmemeleri umurumda değil artık. Ben kendimi tanımakla ilgiliyim. 

Sahi kaç kişi "Sen yapamazsın!" demişti? 

Temiz kıyafetler almak için dolabın kapağını açtı ve rafta gördüğü şey inanılır gibi değildi: inci gibi parlak bir taşı olan kitabın kapağında "BU YOL SENİN" yazılıydı. 

Belki de omuzlarımda hissettiğim yükleri biraz olsun kitap raflarına yükleyebilmişimdir. 

Ben, evrenin gördüklerimizden ibaret olduğuna inanmıyorum. Sen bu kalemin, seninle konuştuğuna inanmak istersen, seninle konuşur. 

Bazı anlarda konuşmaya gerek yoktur, beden dili her şeyi özetler. 

Günceler onun kitaplardan sonra en iyi arkadaşıydı. Yazmak, okumak kadar iyi geliyordu. Ruhunda milyonlarca kırık cam parçası vardı. O yazdıkça her kelime bir cam parçasını söküp atıyor ve ruhunu özgürleştiriyordu.