Herkese yeniden merhaba! Bugün biraz farklı bir türden kitap paylaşmak istedim. Gençlik romanlarını her ne kadar çok okumadığım bir tür olsa da şans vermemek elde değil. Tabii ki aralarında güzel dediğim kitaplar çıkıyor. Christine Nöstlinger'in Hadi Ama Baba! kitabı da bu türe rahatlıkla giriyor. İki gün önce Instagram'dan yorumumu paylaşmıştım. Aslında önceden yani buradan paylaşmadan Instagram hesabımdan paylaşmıyorum. Ama önceden okuduğum bir kitap olduğundan dolayı önce o hesaptan paylaşmak istedim. Oradan da güzel yorumlarını esirgemeyen sevgili arkadaşlarıma teşekkür ederek kitabımızı incelemeye başlayabiliriz artık.

Açıkçası beğenerek okuduğum bir kitap değildi. Zaten kitabı önceden okumuştum. Tabii o zamanlarda kitap ilgimi çekmişti. Eğer 13-15 yaşlarında bir okursanız tavsiye ederim fakat bu yaş dışında okurların pek beğeneceğini garanti veremem. Belki beğenirseniz. Yazarın diğer kitaplarını tabii bu kitabı okuduktan sonra bakmadım ama not aldığım bir yazar diyebilirim. Örneğin ''Konuk Değil Baş Belası'' çok güzel ve eğlenceli bir kitaptı. Fakat aynı cümle bu kitap için geçerli değil maalesef. Çerezlik ve hoş bir kitap ama biraz sıkıcı. Şimdiden söyleyeyim. Kitabımızın konusu ise şöyle başlıyor: Gazeteci annesiyle Viyana'da yaşayan Feli mutlu bir gençtir. Annesiyle grafik tasarım firması sahibi babası boşanalı epey olmuştur. Feli'nin yaşamı, arkadaşları ve özellikle yakışıklı Lorenz sayesinde oldukça renklidir. Derken bir gün annesinin, aldığı cazip bir iş teklifi nedeniyle Almanya'ya gideceklerini ve Münih'e yerleşeceklerini öğrenir. Feli, Münih'e gitmeyecektir! Bunun için tek çare, babasıyla oturabilmesidir. Oysa, babasının yaşamında Feli'ye yer yoktur...

Tüm dünyanın severek okuduğu ödüllü yazar Christine Nöstlinger, günümüzde sayıları giderek artan ayrılmış aileler ve bu ailelerde büyüyen çocukların sorunlarını oldukça genç bir dille ve muzip bir kararlılıkla ele alıyor. Yazar, diğer kitaplarında olduğu gibi, bu kitabında da güçlü bir sosyal eleştiri sunuyor. Yetişkinlerle gençlerin birlikte okuyup, uzun süre keyifle tartışabilecekleri bir başyapıt olarak değerlendirebilir. Kendinize çok iyi bakın, kitapla kalın!

İnsan çocuklardan anlamıyorsa, öğretmen olmamalı!

Hiçbir şey kesinlikle olması gerektiği gibi yürümüyor; bu yüzden alışılmışın epeyce dışında bir gece geçiriyorum... 

 

Dopdolu bir aydan herkese merhaba! Bugün bir daha ''tufah'' hikaye ile karşınızdayım. Dr. Jekyll ile Bay Hyde'in Tuhaf Hikayesi kadar bilim kurgu ve fantastik olmasa da kısa ve bir o kadar etkileyici bir kitaptı diyebilirim. Kitabımıza geçmeden önce tekrardan duyurmak isterim ki kitaplar açısından Instagram hesabım üzerinden daha çok aktifim. Eğer sayfamı oradan da takip etmek isterseniz yukarı yer alan sosyal medya ikonlarının üstüne tıklayarak ya da ''konumuzkitapp'' adını yazarak hesabıma kolaylıkla ulaşabilirsiniz. Orada bolca soru-cevap etkinliği ve okuduğumuz kitaplar üzerinden birçok etkinlik yapıyoruz. Takip etmeyi unutmayın diyerek muhteşem bir kitaba geçiş yapıyoruz!

F. Scott Fitzgerald'ın Benjamin Button’ın Tuhaf Hikâyesi'ni, Mark Twain'in şu sözü esinlemişti: ''Hayatın en iyi kısmının başta, en kötü kısmının da sonda olması ne yazık.'' Bu söz kitaba dair yapılan yorumlarının en iyisi diyebilirim. Öncelikle bu sözle kitabı özetlemek mümkün. Zira yaşlanma üzerine yazılmış bu nükteli, fantastik hiciv, Hollywood'un da dikkatinden kaçmamış, 2008 yılında vizyona giren film uyarlaması büyük bir ilgi görmüştü. Her ne kadar filmini izlesem de aynı tadı maalesef alamıyorum. Çünkü okurken Fitzgerald'ın birçok betimlemeleri ve kitapta geçen birçok olayın var olmadığını fark ediyorum. Bu yüzden eğer bu kitabı okumadıysanız filmini izlemenizi önermem. İlk başta kitabı okumanızı tavsiye ederim. 

Yazarımızı araştırırken çok ilginç bir şey fark ettim. Fitzgerald, doğumundan beri gerçekleşen önemli olayları kronolojik olarak kaydettiği 1910-1911 yılları itibarıyla yıllık özet tuttuğu kaynaklar varmış. Bu kaynakların -bir nevi defterler diyelim- her bir yılı özetleyici bir cümleyle belirtmiş. Örneğin: on dört yaşını, ''Çok olaylı ama bir o kadar tehlikeli.'' sözüyle özetlemiş o yılını. Hayat hikayesini okurken bir ara şaşırmıştım yazar ile ilgili nasıl bu kadar detaylı bilgiler var diye. Nedeni ise hayatındaki önemli olayları not tuttuğundan dolayı pek çok bilgi mevcutmuş. Açıkçası her yılını özellikle de eserlerini yayınladığı yaştaki özetler çok etkileyiciydi. Bir açıp okumanızı tavsiye ederim.

Kitabımıza gelecek olursak güzel ve kısa bir hikayeydi. Gün içinde bitirdim diyebilirim. Çerezlik bir kitap arıyorsanız Benjamin Button'ın Tuhaf Hikayesi tam size göre. Kitabımız da işte böyle başlıyor; Heyecanla beklenen sıradan bir doğum, ölümün hemen eşiğinde bırakır ''küçük'' Benjamin'i Baltimore’daki hastane odasına. Anne ve babasının onu gördüklerinde yaşadıkları hayreti giderecek hiçbir açıklaması yoktur doktorların. Hiç de sıradan olmayan bu yetmişlik koca bebeği ne yapacaklarını ya da çevrelerine nasıl açıklayacaklarını bilemez hâlde hastaneden ayrılırlarken başlar işte Benjamin Button'ın Tuhaf Hikâyesi. Fitzgerald, 20. yüzyıl Amerikan ve dünya edebiyatının en önemli isimlerinden.

Ünlü eseri Muhteşem Gatsby'nin yanı sıra birçok önemli esere imza atmış olan Fitzgerald, zekice bir kurguyla oluşturduğu Benjamin Button'ın Tuhaf Hikâyesi'nde zaman kavramı ve sıradan sosyal hayatlarımız üzerine okuru düşünmeye davet etmektedir. Kendinize çok iyi bakın, kitapla kalın!

Hayatlarımızı bazen yakaladığımız fırsatlar belirler. Bazen de kaçırdığımız.

Herkes hayata senin gibi baksaydı dünya nasıl bir yer olurdu hiç düşündün mü? 

Benim için kitaplar, insanlardan çok daha değerliler.

Yirmi beşlikler fazla dünya işlerine dalıyor, otuzundakiler çalışmaktan solup gitmiş oluyor; kırk.. bitmeyen uzun hikayelerin yaşı; altmış ise.. yetmişe çok yakın; ama elli en olgun yaş.. 

Tepeden tırnağa ürperdi. Onu korkunç, alışılmadık bir kader bekliyordu anlaşılan. 

Sizin gibi enerjik ve yaşam dolu gençlerin önünde parlak bir gelecek var. 

Günün birinde her birimizin üstüne çöken ve sonuna kadar da bizimle kalan ebedi uyuşukluk çoktan yutmuştu onu. 

 

Herkese yeniden merhaba dostlarım! Ayın ikinci kitabı ile karşınızdayım. Geçen ay pek de istediğim gibi bir verim alamadığım için bu ay sıkı bir planlama yaptım. Umarım gerçekleştirebilirim. Peki sizlerin okuma günleri nasıl gidiyor? Okuduğunuz bir kitap var mı? Yorumlarda belirtirseniz çok mutlu olurum. Fotoğrafta da gördüğünüz gibi Karbon Yayınlarının cep boy kitaplarından birisini okudum. Geçen ay yaptığım kitap alışverişimde olan Dr. Jekyll ile Bay Hyde'in Tuhaf Hikayesi'ne başlama kararı aldım. Daha doğrusu bu kararı kardeşim İlayda verdi. Zaten alışverişi yaptığımız zaman kitabı öneren İlayda idi. Ben de baya bir merak etmiştim açıkçası. Okuduğumda da iyi ki okumuşum dediğim kitaplardan birisi oldu kendisi. 

Kitabımız 108 sayfadan 10 bölümden oluşuyor. Kitaba geçmeden önce kısacık bir yazarın otobiyografisini okuyoruz. İskoç Yazar Robert Louis Stevenson'u ben bu kitapla tanıdım desem yerinde olur. Çünkü daha önce hiç adını duymamıştım. Tabii ki bu eşsiz eseri bitirdikten sonra diğer eserlerine de bakmadım değil. Hemen araştırmaya geçtim. Sade ve akıcı bir dili var. Klasiklerin aksine okuyunca hiç sıkılmıyorsunuz. Hatta bölümler öyle hızlı akıyor ki bir bakmışsınız kitabın yarısına bile gelmişsiniz. Aslında kitabın ortaya nasıl çıktığının da bir hikayesi var. Dr. Jekyll ile Bay Hyde'ın Tuhaf Hikayesi, yazarın kâbuslarından esinlenerek kaleme aldığı eseridir. Stevenson yinelenen kâbuslarında çifte yaşam sürmekte; gündüzleri saygın bir doktor olarak çalışırken geceleri sokaklarda gezinmektedir. Tabii ki de yazarımız bu kabuslarını kaleme aktarılarak dikkat çekici bir başyapıtı ortaya çıkarır. 1886 yılında eseri yayımlandığında İngiltere ve Amerika'yı kasıp kavuran yapıt, çok sayıda tiyatro ve sinema uyarlamasıyla bir popüler kültür efsanesine dönüşerek günümüze kadar gelmiştir. Ayrıca eserinin ilk taslağını eşine gösterince beklediğinden çok farklı bir tepki almasından sonra bütün kâğıtları şömineye atarak yakmıştır. Sonrasında Bay Hyde kendisine musallat olmuş olacak ki kalemi yeniden eline alarak kitabın büyük bir çoğunluğunu üç gün içinde yazmıştır. Gerçekten olağanüstü! 

Kitabımıza gelecek olursak insanın ikili doğasını çarpıcı bir biçimde gözler önüne seren bu korku dolu bilim kurgu hikâyesini okurken, kendinizi Viktorya Dönemi'nde Londra'nın puslu, gece lambalarıyla aydınlatılmış, esrarengiz sokaklarında bulacaksınız. Zaten yazarın betimlemeleri sizi sarıp sarmalayacak. Ne çok aşırı ne de çok gereksiz betimlemeler var. Onun anlatımıyla sanki Londra'nın o puslu sokaklarında geziyormuşsunuz gibi gelecek. Gerçekten muazzam. Ayrıca kitabı okurken sanki  bir Sherlock Holmes macerasına atılmışım gibi geldi. Ayrıca o değişim bölümlerini okurken de kendimi Phantom Operası'nda buldum. O his de olaya daha çok bağladı diyebilirim.

Herkese yeniden merhaba! Uzun zamandır paylaşmadığım kitap önerilerimi bugün sizlerle paylaşıyorum. Mayıs ayı okuma konusunda benim için kötü bir ay oldu. Fakat Haziran bomba gibi geliyor diyebilirim. Bu ay sizlere muhteşem kitapları buluşturmayı planlıyorum. Umarım bu isteğimi gerçekleştirebilirim. Burada pek kitap açısından aktif olamasam da Instagram hesabım üzerinden baya bir aktifim. Anketler olsun soru cevap olsun kitaplar üzerinden tartışmalarımız ve okuma günlüklerimiz daha aktif. Eğer beni takip etmiyorsan aşağıdaki sosyal medya bölümünden takip edebilirsin. Peki sizler nasılsınız? Nasıl gidiyor okumalar? Yorumlarda yazmayı unutmayın! Haydi bu ayın ilk kitabına geçiş yapalım!

Harlan Coben'den okuduğum en iyi kitap olarak başlamam yanlış olmaz diyebilirim. Tabii bu spesifik olarak Coben'den okuduğum ikinci kitap. Yani diğer kitaplarını kıyaslamadan ilk okuduğum Yüksek Gerilim'den bu çıkarımı yapıyorum. Yüksek Gerilim'in yorumunu okumak için buraya tıklayabilirsin. Dediğim gibi Yüksek Gerilim okurken olaya tam olarak bir bağ kuramamıştım. Kötü müydü, asla değildi. Polisiye gerilim hayranı olarak zaten Harlan Coben'i yakından takip ediyorum. Altı Yıl'da kardeşim Aleyna sayesinde tanıştığım bir kitap oldu. Tabii ki ilk önce Aleyna okudu. Okuduğu anda (o sırada ben de Altıncı Koğuş'u okuyordum) bana gelerek: ''Kesinlikle okumalısın. Çokkk güzeldi!'' diyerek kitaba karşı olan hayranlığını bana bildirdi. Kitabı öve öve bitiremedi. Tabii ki ben de o sırada okuduğum kitabı bitirdikten sonra sıralamayı değiştirerek Altı Yıl'a başlamaya karar verdim. Şu an düşünüyorum ki iyi ki böyle karar vermişim. Çünkü hiç pişman olmadım.

Kitap 400 sayfa ve 36 bölümden oluşuyor. İlk bakışta biraz göze korkutucu gelse de bir çırpıda okunan çerez kitaplardan kendisi. Her bölüm ayrı bir heyecan diyebilirim. Ama 36 bölüm nasıl bir bölüm derseniz, her bölüm büyük bir merakla bitiyor, büyük bir heyecanla başlıyor. Bölüm sayısının fazla olması biraz göze korkutucu gelebilir fakat bir yarım saat oturup okumaya başladığınızda çoktan yarısını hatta yarısından fazlasını bitirdiğinizi fark ettiğinizde şaşıracaksınız. Açıkçası ben de o etkiyi yarattı. Polisiye gerilim türüne hayran olan birisi olarak Harlan Coben'den bu kadar efsane bir olayı nasıl kurguladığını çok merak ediyorum. Spoiler vermemek adına şu an çırpınsam da tek şunu itiraf edebilirim ki kitabın son sayfasına kadar hiçbir şey belli olmuyor. Kurgusal açıdan bu kadar profesyonelce düşünülüp yazılan bir kitap çok az vardır. Harlan Coben'in Altı Yılı da bu kategoriye aday.

Kitabın konusuna gelecek olursak; Başarılı bir öğretim görevlisi olan Jake Fisher tezini yazmak üzere gittiği yaz kampında Natalie adındaki ressamla tanışır. Birbirlerine ilk görüşte âşık olurlar fakat Natalie yaz sonunda Jake'ten nedensizce ayrılıp eski sevgilisi olduğunu söylediği Todd ile evlenir. Genç adam olan bitene inanabilmek için düğüne gitse de aradığı cevabı bir türlü bulamamıştır. Yine de Natalie'ye onları rahat bırakacağına dair söz verir. Altı yıl sonra Jake ofiste öğrencisiyle görüşme yaptığı esnada bir ölüm ilanı görür. Bu ilan Natalie'nin kocası Todd'a aittir. Jake yıllar sonra eski aşkını görme umuduyla cenazeye gitmeye karar verir ancak cenazede gördüğü kişi o değildir. Üstelik yaslı dul, Todd'la on yılı aşkın süredir evlidir ve Natalie'yi tanımamaktadır. Bunun üzerine Jake olayın üstüne gitmeye karar verir. İlk olarak hayatının aşkıyla tanıştığı kampa gider fakat kasabadakiler orada bir kampın hiçbir zaman olmadığını buranın yıllardır bir çiftlik olduğunu söylemektedirler.

Olayı araştırdıkça hayatını büyük bir tehlikeye attığını anlayan Fisher, hiç ummadığı tuhaflıklarla karşılaşır ve aslında en yakınındaki insanların bile kendisinden yıllardır sakladığı gerçekleri gün yüzüne çıkarmak üzeredir...

Dediğim gibi bir şans vermelisiniz. Ayrıca benim gibi polisiye gerilim hayranı iseniz kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. Kendinize çok iyi bakın, kitapla kalın!

İlk görüşte aşka inanır mısınız? Ben de inanmam. Ancak ilk görüşte büyük, yalnızca fiziksel olmanın ötesinde bir çekime inanırım.

Suçlu bulunmamakla masum bulunmak arasında büyük fark vardır. 

Umut acımasızdır. Umut fiziksel acıyı geri getirir. 

İnsanın bir şeyi gerçekten istediğinde mantığına uygun kılabilmesi ne kadar hayret verici.

Hepimizin kendine özgü hayalleri, umutları, arzuları ve kalp kırıklıkları vardır. Hepimizin kendine has çılgınlıkları vardır. 

Her ikimiz de normal hayatımızdan ve bunun getirdiği her türlü sıradanlıktan uzak olduğumuzdan, ilişkimizin gerçeküstü bir kalitesi oldu. Belki de onu böylesine mükemmel kılan buydu. 

Arka sırada oturup hayatım boyunca seveceğim tek kadının başka bir adamla evlenmesini seyrettim.