Başkasına akıl vermek kolaydı. Verdiği aklı uygulamak ise daha zordu.

Onlar kaçtıkça peşimdeler, onların peşinden gittikçe yok oluyorlar? 

Aşk, insanoğluna kurulmuş en büyük tuzaktır. 

En büyük hata insanın sürekli olarak kendisini suçlamasıdır. 

Kibrini okşayacak bir süs yerine koyuyor benim ruhumu, bir yaz gününde kullanıp atılacak bir süs. 

Sadece çocuklar ne aradıklarını biliyorlar. 

Açıklayamadığın her şeyin şakası olur. 

Birçok mistik ve gizemli hikâyede ortak bir kurgu vardır: Şehre veya kasabaya yabancı bir adam gelir, ardından kaos başlar... 

• Stres: Hayatımızda birçok problemle baş başa kalabiliyoruz bazen. Özellikle de yoğun bir hafta geçiriyor ve her şeyin üst üste geldiğini hissettiğinde bu bazen üzerinden gelinemeyecek bir duruma dönüşebilmektedir. Okuduğumuzu varsaydığımız cümleler aklımızda dans etmeye, zihnimiz kitaba odaklanmamaya başlar. Kitap, o zaman içinde ikinci sınıf vatandaşına düşer ve istediğimiz giderek azalır. Böyle durumlarda yapmanız gereken öncelikli şey ise stres faktörünü ortadan kaldırmaktır. Üzerinizde stres ne kadar çoksa ve uzun sürerse, okuma tembelliğiniz de o kadar uzun sürecektir. Bırakın biraz hava alın, dinlenin. Çünkü her ne kadar uğraşıp kendinizi hırpalasanız bile o kitap okunamaz.

• Kitap Seçimindeki Yanlışlıklar: Bana kalırsa Reading Slump'ın ortaya çıkmasının en önemli faktörü kitap seçimi diyebilirim. Çünkü akıcı olmayan bir kitabı okumak zaten başlı başına zor olsa da bu okuma bir de okuyamama dönemine denk gelmesi kadar korkunç bir şey yok diyebilirim. Çünkü bazen bu kitap okumak istediğiniz bir kitabın başına da gelebilir. İşte bu dönemde özellikle de kitap seçimi çok önemli. Kendinizi bu dönemde hissediyorsanız kesinlikle bir romanın kapağını açmayın. Bana sorarsanız ben bu dönemlerde daha çok karikatür okuyorum. Özellikle romanlara kendimi kaptırınca bazen diğer türleri kaçırabiliyorum. Bu dönemde de onlara bir el atıyorum. Bir başka önerim de türler arasında çok sert geçişlerden kaçınmanızdır.

• Gereğinden Fazla Okumak (Kitap Zehirlenmesi) : Instagram'da gezinirken gördüğüm bir terim diyebilirim ''Kitap Zehirlenmesi'' ne. Evet, kitap zehirlenmesi gerçek. Özellikle de bu hatayı ben de çok yapıyorum. Bir kitap bittikten sonra ara vermeden başka bir kitaba geçiyorum. O da bitince başka başka başka kitaplara dönüşüp duruyor. İşte bu durum Reading Slump için kapıyı açmak demektir. Arada bir süre verip ondan sonra başlamak en iyisidir. Çünkü oku oku oku bir süreden sonra sıkılıp okuyamama durumuna gelebilirsiniz. Peki ne yapmalıyım diye düşünüyorsanız; elinize kitap almayın. Kitapları düşünmeyin, kafanızı bir boşaltın. Rahat bir kafayla yeni kitaba başlamak inanın bana daha sağlıklı.

Reading Slump İçin Kitap Önerileri

Nefret Oyunu | Sally Thorne
Sally Thorne özellikle de bu eşsiz serinin son kitabını da çıkarmışken sizlere önermek istedim. Benim de listemde olan bir kitap. Sizlere bu dönemde önermemin sebebi de yakın arkadaşlarımdan bu okuyamama dönemindeyken bu seriye başlaması ve tekrardan o okuma istediğini alevlendirmesi oldu. Belki sizlere de böyle bir etki bırakabileceğini düşündüğüm için seçmek istedim. 

Dürüst Olmam Gerekirse | Emily Wibberley ve Austin Siegemund Broka

Ah, zamanımızı boş şeylerle öldürmeseydik neler yapmazdık!..

Kalp seçemez sadece sever. 

Başkalarının seni avuçlarının içine almalarına izin verme. Kendine ait olmak: Hayatta esas mesele budur.

Kendini feda etmek bazı insanlara ne kadar da tatlı geliyor. 

Biri için en büyük mutlulukların ve en derin kederlerin kendinden emin, karşılıksız tek kaynağı olmak hoş bir şeydir.

Senin güzelliğin, her şeyi yapabilme gücünde değil, bunu yapabileceğine olan inancındadır. 

Tanrım! Aşk nasıl bir güçle, yeniden yakmıştı içimi! 

Sevilip sevilmediğimi bilmek istemiyordum, sevilmediğimi kendime itiraf etmek de. 

Herkes beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor.

Bir çıkmazın içerisindeyim, ama bu çıkmazdan kurtulacağım. Fakat zor olan bu durumumu daha da zorlaştırmayın. 

Sürekli değişen hiç süreklilik kazanmayan asla samimileşmeyen insan ilişkileri. Yerin dibine batsın.

Beni üzecek gücü sana verdiğim için kendimden özür dilerim. 

'Erken kalkmak' diye düşündü, insanı bir hayli aptallaştırıyor. İnsan uykusunu iyi almalı. 

Ölmekten müthiş bir şekilde korkuyordu çünkü henüz gerçek anlamda yaşamamıştı. 

Hata yapabilirsin, bu sorun değil. Sorun olan; hata da ısrar etmendir. 

Gregor Samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında, kendini yatağında dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldu. 

Dünya değişti. Eski günler geçti. Acıma, iyilik, insanlık kalmadı. Herkes keyfinde eğlencesinde kimse kimseyi düşünmez oldu. Bu ne haldir? (Diyet)

Kula kul olmak, şu ölümlü dünyada birisine gönül borcu duymak, acıların en ağırıydı. (Diyet) 

Şehit olursam bunu üzerime örtün! Vatan al bayrağın dalgalandığı yer değil midir? dedi. (Forsa) 

Hayatta o kadar önemsiz olaylar var ki bizde pek derin izler bırakır. Bir "hiç" yıllarca yürüdüğümüz yolu değiştirebilir. (Forsa)

Artık dünyaya dair hiçbir ümidi kalmamıştı. İstediği yalnız bir iman selametiydi. (Teselli) 

Sırf acıma duygusu ile yapılmış bir yardım temiz bir cinayetten başka bir şey değildir. (Kütük) 

O sadece bir ümitsizdi. Ümitsizliği geçince bütün hayatı kuvvetli bir bahar oldu. (Kütük) 

Bir yer var. İyiliğin ve kötülüğün ötesinde. Seninle orada buluşacağız. (Mevlana)

Şu küçücük dünyada herkes incitilmiş, isimsiz, herkes yanlış yerde. 

Asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir. 

Ben sadece kendimi tedavi etmek için yazıyorum, insan denilen yaratıkların arasında yaşama gücünü tekrar bulabilmek için. 

Demek ki bazı acıları ölüm bile unutturamıyor, bazı davranışlar ölümden sonra bile bağışlanmıyor... 

Beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsın artık anne! 

Herkesin bir şemsiyesi var kendini koruyacak, seninse yok, bir an önce şemsiyeni açmaya bak, çünkü bu yağmur hiç dinmeyecek... 

İçimde büyük bir huzursuzluk var, beni yavaş yavaş öldüren bir huzursuzluk... 

İnsanlar bunca acı çekerken İstanbul'da en iyi suşinin nerede yenilebileceğini konuşanlara dayanamıyordum.

Ibn Haldun ne kadar haklıymış diye düşündüm, coğrafya kaderdir derken ne kadar haklıymış.

Çocuktuk işte. Kendimize göre her şeyin en iyisini yapmaya çalışan çocuklardık...

Sana öyle bir ezgi yazmak isterdim ki, tatlı kız bildiğin o yararsız şeyin acısını dindirsin, seni rahatlatsın ve çıldırmaktan korusun.

Aslında lise önemli bir yer değil ki. Şimdi oturup düşünürsen belki önemli bulabilirsin ama lise bittikten sonra kafaları çekip anılara dönmedikçe kimsenin aklında bile kalmaz. 

Carrie White'ın da duyguları olabileceğini hiçbiriniz aklınıza getirdiniz mi? Hiç durup da düşündüğünüz olur mu? 

Kızlar ansızın durdular; çatırdama ve ardından patlama noktasına vardıklarını anlamışlardı. İlerde bazıları bu anı anımsadıklarına çok şaşırdıklarını söyleyeceklerdi.

İşte herkesin canavar dediği kız bu. Bunu aklınızdan çıkarmamanızı isterim. Yaşamındaki tek okul balosundan sonra sadece annesi merak etmesin diye hamburger ve alkolsüz birayla yetinen bir kız...

Ve artık hiçbir şeyin önemi kalmamıştı, sırtüstü yatıp yıldızları görmesi de önemli değildi. Son bir kez yıldızlara bakarak ölmesi... 

İnsanların sadece herkes mutsuz olduğunda iyi anlaşması üzücüydü.

Kızıl bir gündoğumu gökyüzünü aydınlatıyordu. Bu manzara duydukları korku ile öylesine zıttı ki sanki birileri onlarla alay ediyordu. 

Osborne dizel yakıt kokuyordu, tadı ise çaresizlik gibiydi ve mısır tarlaları okyanusuyla çevriliydi. Aptal mısırlar. Tonlarca mısır. 

İnsan bu türden bir acıyı yalnızca bir kez deneyimler; acı yine gelir ama bu kez daha sert bir yüzeyle karşılaşır. 

O sırada yapbozu fark etti. Gökyüzü kısmı yapılmıştı. Yapboz tamamlanmıştı. 

Haley'in kanı dondu. Yatakta komodine doğru döndü. Telefonu gitmişti ve onun yerinde tam göz hizasında, yumurta zamanlayıcısı vardı. Ötmeye başladı. 

Bilinmeyen fazlasıyla korkutucuydu. 

Her yerlerdelerdi. Onlar her yerdeydi. Terk edilenler ve geri kalanlar... 

Değerli dostum, insanın kalbini anlamak olanaksız bir şey!

Biz insanlar şikâyet etmeyi pek severiz, diye giriştim, iyi günler ne kadar az, kötü günlerse ne kadar fazla deriz, ama sanırım bunda çoğun haksızız. Tanrı'nın bize her gün verdiği iyi şeylerden zevk almak için, hep açık kalpli olsaydık, başımıza geldiği zaman kötüye katlanmak için de yeterince gücümüz olurdu.

Bana buradaki insanların nasıl olduğunu sorarsan, yanıtım şu: her yerdeki gibi! İnsan denilen varlık tek tip. 

Yalnızken, hayal gücümüz devreye girip bizi kanatlarının üzerine alarak kendimizi herkesten daha aşağıdaymışız gibi hissettirir. Her şey normalde olduğundan daha yüce, bizden daha üstün görünür. 

İnsanın kendini ve çevresindekileri kemirip durmadığı tek bir an yoktur. Farkında bile olmadan her şeyi yıkar geçer. En masum yürüyüş bile, binlerce zavallı böceğin ölümüne neden olur. 

İnsanlar sırf başkalarının fikirlerine olan saygılarından, kendi dileklerini ve isteklerini düşünmeden, paranın, onurun ve diğer gösterişlerin peşinden koşuyorlar. Bu tam bir ahmaklık! 

Eşit olmadığımızı, olamayacağımızı çok iyi biliyorum, ancak saygı görmek adına alt tabaka insanlarından kendini uzak tutmak gerektiğine inan kişi, yenilgiden korktuğu için düşmandan saklanan bir korkak kadar eleştiriyi hak eder. 

Şu kadarı var ki büyük bir kalbin size açıldığını görmek kadar ince ve derin bir zevk olamaz.